"Patrząc na swoisty lęk, jaki dzisiaj
zapanował w wielu młodych sercach przed wspólnotą
małżeńską, rozumianą zgodnie z jej naturą, czyli po Bożemu,
trzeba na nowo przyjąć odwieczną i niezmienną prawdę, iż
małżeństwo może być źródłem szczęścia i radości.
Będzie jednak w pełni skuteczne i owocne tylko wtedy, gdy niewiasta
i mężczyzna łączą się związkiem wyłącznym i dozgonnym,
podejmowanym we wzajemnej miłości, z ufnością w moc miłości
Boga. Prowadzić to będzie do wzajemnego duchowego ubogacania się
przez całe życie, z pełnym otwarciem także na dar nowego życia z
Bożej ręki" - piszą polscy biskupi w liście na przypadającą 6 stycznia uroczystość Świętej Rodziny.
List Pasterski Episkopatu Polski na
Święto Świętej Rodziny z Nazaretu
„BĄDŹMY UCZNIAMI CHRYSTUSA W
RODZINIE”
Czcigodni Bracia Kapłani,
Osoby
życia konsekrowanego,
Kochani Małżonkowie i Rodzice, Dzieci i
Młodzieży,
Umiłowany Ludu Boży!
Zwracamy się do Was wszystkich,
przeżywając razem z całym Kościołem atmosferę radości Bożego
Narodzenia oraz szczególnej bliskości między ludźmi, której
znakiem jest wigilijny opłatek. Wielokrotnie podkreśla się, że te
Święta są najbardziej rodzinne. Radujemy się darem człowieczego
życia Syna Bożego, który – poczęty z Ducha Świętego –
narodził się z Maryi Dziewicy, a pod opieką Świętego Józefa,
Przeczystego Oblubieńca Bogurodzicy, przeżywał normalne życie
rodzinne. W dzisiejszą niedzielę, zwaną Świętem Świętej
Rodziny, Kościół zwraca naszą uwagę, że narodzenie Jezusa
Chrystusa dokonało się właśnie w rodzinie, w Rodzinie Świętej.
Stwarza to okazję do podjęcia przez nas refleksji na tematy ważne
dla każdej rodziny chrześcijańskiej, a także – z racji na
naturę życia rodzinnego – ważne dla każdej rodziny.
1.Droga Słowa Bożego
Wsłuchani w dzisiejsze słowa
Ewangelii świętej, zwracamy uwagę na to, że najważniejsze sprawy
Bóg przedstawiał Świętemu Józefowi, kiedy ten, w
wielkim wyciszeniu swego serca starał się wsłuchiwać w głos
Boga. Musiało to być poprzedzone przez Józefa głębokim
modlitewnym rozważaniem trudnych sytuacji, w jakich znajdowała się
Święta Rodzina. Podczas tych modlitw Józef przedstawiał
Bogu sprawy trudne, dotyczące powierzonej mu Rodziny. I otrzymywał
od Boga światło, łaskę zrozumienia oraz polecenia, których
nie bał się podejmować.
O takiej postawie mówią też
poruszające słowa z Listu do Kolosan, zachęcające nas wszystkich,
także każdego z rodziców, do nieustannego rozważania Słowa
Bożego: „Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym
bogactwem”, abyście przeżywali wasze codzienne sprawy „pod
wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach”. Święty Paweł
zachęca: „wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem,
wszystko czyńcie w Imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez
Niego”.
Z kolei słowo wyjęte z Księgi Syracha prowadzi nas
po drogach codziennego życia wielu rodzin, pokazując każdemu z
rodziców i dzieci, co jest miłe Bogu w relacjach rodzinnych.
Nade wszystko zachęca, aby w codzienności życia rodzinnego
zauważyć obecność Boga, który przez rodzinę chce
realizować swój plan kształtowania pełni naszego
człowieczeństwa, a także opieki nad człowiekiem potrzebującym
pomocy. W szczególny sposób odnosi się to do duchowej
więzi pomiędzy samymi małżonkami, do postawy rodziców
wobec dzieci, a także do sposobu patrzenia na osoby starsze.
Wszystkie te sprawy rodzina, wzorem Świętej Rodziny, powinna
nieustannie przedstawiać Bogu.
2.Sprawy ciągle najważniejsze
Potrzebna jest dzisiaj nowa refleksja
nad małżeństwem i rodziną. Mówi się i czyni na rzecz
rodziny wiele, zarówno w środowiskach duszpasterskich, jak
też w wielu środowiskach świeckich. Wszystkim zaangażowanym w te
sprawy chcemy przekazać słowa wdzięczności i uznania.
Jednocześnie z niepokojem stwierdzamy, że ilość problemów
i zagrożeń rodziny nie maleje, a wręcz narasta. Pokazują to
poglądy młodego pokolenia, często odbiegające od nauki Kościoła,
pokazuje to doświadczenie wielu rodzin, a także treść dyskusji
osób odpowiedzialnych za sprawy rodziny. Wzrasta – niestety
– ilość rozwodów. Coraz częściej młodzi mieszkają
razem bez ślubu – niekiedy nawet przy aprobacie rodziców.
Coraz trudniej wytłumaczyć potrzebę czystości przedmałżeńskiej.
Sprawy, które jeszcze nie tak dawno były powszechnie
traktowane jako nonsens, dzisiaj już są w dyskusjach dopuszczane.
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny
stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w
pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób.
Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe
ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania
społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet
ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią
przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy
niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko
tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno
nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może
być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie
decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec
Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli
tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności
we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem
specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich
małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską
sakramentu małżeństwa.
Nie sposób jednak rozłączyć
małżeństwa od rodziny, której małżeństwo jest podstawą,
a która się dopełnia i wewnętrznie ubogaca poprzez
przyjęcie daru nowego życia. Życie jest darem Boga, dlatego
małżonkowie – otwarci na ten dar – pozostają sługami życia,
a nie jego panami. Panem życia jest tylko Bóg. Z ludzkiej
perspektywy każde życie jest święte i nietykalne od poczęcia aż
do naturalnej śmierci. Ta podstawowa prawda wpisana jest w ludzką
naturę, a także w ludzką kulturę. Do tej prawdy powinni
nieustannie powracać nie tylko wszyscy chrześcijanie, ale także
wszyscy ludzie dobrej woli, czujący odpowiedzialność za kulturę.
Ponieważ życie jest najpiękniejszym darem Boga, trzeba się na
nowo rozradować darem każdego życia. Trzeba uznać, że wszelkie
pozanaturalne ingerowanie człowieka w tajemnicę życia jest
bezprawiem i uzurpacją wobec Boga.
Każde nowe życie stwarza też
nową głębię miłości. Pan Bóg, obdarowując
współmałżonków darem miłości, wyposaża ich
również w miłość do każdego dziecka, które chce im
dać. Ta rodzicielska miłość może też być skierowana do innych
dzieci, którym z różnych, niezawinionych przez nie
powodów, brakuje miłości własnych rodziców. Prosimy
więc wszystkich rodziców, a także bezdzietnych małżonków,
aby otwierali swoje serca nie tylko na własne dzieci, lecz także na
inne, które oczekują miłości rodzicielskiej. Wszystkim,
którzy są otwarci na przyjęcie dziecka, dziękujemy za
piękne świadectwo miłości.
3.Co nam czynić trzeba?
Gdy pytamy, co możemy uczynić dla
każdego małżeństwa i dla każdej rodziny, musimy się najpierw
wszyscy – duchowni i świeccy – wiele modlić, głęboko
medytując nad sprawami rodziny w świetle Bożej Prawdy. Do modlitwy
zachęcamy także wszystkich współmałżonków i
rodziców. Wielkie znaczenie ma tu każda inicjatywa
duszpasterska, prowadząca do pogłębionej osobistej, małżeńskiej
i rodzinnej modlitwy.
Patrząc na swoisty lęk, jaki dzisiaj
zapanował w wielu młodych sercach przed wspólnotą
małżeńską, rozumianą zgodnie z jej naturą, czyli po Bożemu,
trzeba na nowo przyjąć odwieczną i niezmienną prawdę, iż
małżeństwo może być źródłem szczęścia i radości.
Będzie jednak w pełni skuteczne i owocne tylko wtedy, gdy niewiasta
i mężczyzna łączą się związkiem wyłącznym i dozgonnym,
podejmowanym we wzajemnej miłości, z ufnością w moc miłości
Boga. Prowadzić to będzie do wzajemnego duchowego ubogacania się
przez całe życie, z pełnym otwarciem także na dar nowego życia z
Bożej ręki.
Trzeba się na nowo rozradować i zachwycić
pięknem małżeńskiej wspólnoty, zawieranej i przeżywanej
wobec Boga. Dlatego kierujemy serdeczne wezwanie do wszystkich o
poważne traktowanie sakramentu małżeństwa. Przypominamy
narzeczonym o potrzebie korzystania ze wszystkich prowadzonych przez
duszpasterzy form przygotowania do małżeństwa. Młodzieży
pracującej i studiującej poza granicami kraju przypominamy, że
takie przygotowanie prowadzą też ośrodki duszpasterstwa
polonijnego. Zachęcamy Was, młodzi, do odważnego podejmowania
różnych inicjatyw i postaw wierności Jezusowi. W tym
kontekście nadzieję budzi także Ruch Czystych Serc.
Zwracamy
się też po raz kolejny do rządzących z usilną prośbą o dobry
program prorodzinny oraz o właściwe rozwiązania prawne i
ekonomiczne, które będą wsparciem dla każdej rodziny,
uwzględniając też realne potrzeby każdego dziecka. W ten sposób
możemy się nauczyć pełnej solidarności i współodpowiedzialności
społecznej, potrzebnej przecież także w wielu innych sytuacjach i
środowiskach, nie tylko w samych rodzinach. Środki przekazu prosimy
o ukazywanie głębokiego piękna i godności małżeństwa i
rodziny. Duszpasterzy, członków ruchów, stowarzyszeń
i różnych grup duszpasterskich, prosimy o nieustanny wysiłek
w trosce o każdą rodzinę.
W roku 2003, niemal u kresu swojego
pontyfikatu, zwracając się w Manilli do wszystkich małżonków
i rodziców, Jan Paweł II powiedział: „Małżonkowie
chrześcijańscy! W waszej komunii życia i miłości, w waszym
wzajemnym oddaniu oraz w wielkodusznym przyjmowaniu dzieci, bądźcie
w Chrystusie światłem świata! Pan was prosi, abyście każdego
dnia stawali się jak lampa, która nie pozostaje w ukryciu,
ale postawiona jest »na świeczniku, aby świeciła wszystkim,
którzy są w domu« (Mt 5,15). Bądźcie przede wszystkim
»Dobrą Nowiną dla Trzeciego Tysiąclecia«, gorliwie
żyjąc swoim powołaniem”.
4.Bądźmy uczniami Chrystusa
Bieżący rok duszpasterski przeżywamy
pod hasłem: „Bądźmy uczniami Chrystusa”. Dokonuje się to
przede wszystkim w rodzinie i poprzez rodzinę. Z wielkim wzruszeniem
zwracamy się więc do rzeszy małżonków i rodziców,
dających codzienne świadectwo wiary i miłości: wytrwajcie w
waszym świętym powołaniu. Rodziny, których życie duchowe
nie jest uporządkowane, zachęcamy do powrotu do
Chrystusa.
Wszystkich Was, drodzy duszpasterze i współpracownicy
duszpasterzy w pięknym posługiwaniu małżeństwu i rodzinie, a
przede wszystkim Was, kochani małżonkowie i rodzice wraz ze
wspólnotami Waszych rodzin, obejmujemy naszą modlitwą.
Zawierzając Was szczególnej opiece Świętej Rodziny z
serca Wam błogosławimy: w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Amen.
Podpisali:
Kardynałowie,
Arcybiskupi i Biskupi polscy zgromadzeni na 342. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski
|